Praag, de hoofdstad van Tsjechië. Hoewel de stad me doet denken aan een reeks goeie zomervakanties in Tsjechië valt het allemaal toch tegen! Gelukkig, eind goed.. al goed..
Als ik ’s ochtends rond 9 uur wakker word besluit ik om maar gelijk de boel in te gaan pakken. met het grootste deel van mijn tassen ingepakt spring ik nog even snel onder de douche door en vertrek ik kort daarna richting de uitgang van het hotel. Doordat ik van plan ben naar Praag te reizen is mijn haast niet voor niets. de trein doet ongeveer 2 uur over de reis en omdat ik maar 1 nacht wil blijven in de stad zal ik mijn middag goed moeten besteden.
Als ik om 10:09 op het station in Dresden aan kom gelopen zie ik net de trein richting Praag wegrijden! Deze blijkt, na dit even later uit te hebben gezocht, om 8 minuten na elk uur te vertrekken vanaf perron 3. Na een uur wachten en het halen van een koffie bleek het missen van de trein toch meer geluk dan ongeluk. Zo ontmoette ik binnen een paar minuten twee studenten uit zowel Wenen als Graz. Op dat moment wist ik nog niet waar Graz lag, maar voordat ik het eigenlijk in de gaten had was ik uitgenodigd om daar ook te komen, wat geen probleem bleek toen ik erachter kwam dat dit een dorp is tussen Wenen en Venetie. De studenten, Anja & Felix, waren erg te spreken over mijn koffie verhalen en ook het zetten van hun koffiekring zagen ze beide wel zitten. Anja deed dit tijdens de reis naar Praag en Felix, een heuse koffieliefhebber zo liet hij weten, stelde voor dit in Graz te doen. Op dit moment was ik super blij! Ik was voorzien van een soort tussenstop tussen Wenen en Venetie en had daar zelfs iemand kunnen vinden die gek is op koffie! Maar het werd nog beter…
Mijn verhalen en Felix zijn uitnodiging inspireerde Anja een aantal vrienden te vragen of ik eventueel daar zou kunnen overnachten in Wenen. In eerste instantie reageerde er niemand maar later bleek er iemand te zijn die mij ten zeerste welkom heette in haar appartement in Wenen. Hoewel ik dit pas ’s avonds wist was het op het moment dat Anja dit voorstelde voor mij echt feest! Ik was super enthousiast over het feit dat ik eigenlijk bij mensen in de stad zelf terecht kon in plaats van de toerist te hoeven uithangen. Na deze en andere gespreksonderwerpen kwam uiteindelijk het station in Praag tevoorschijn en werd het tijd om afscheid te nemen.
Natuurlijk deed ik dit en na een laatste groet naar mijn nieuwe vrienden verdween de trein achter de reling van de roltrap. Op het station ging ik op zoek naar een bankautomaat om wat van die vertrouwde Tjechische kronen in de wacht te slepen. Deze waren mij al bekend door mijn vele eerdere bezoeken aan Tsjechie en dus ook Praag.
Hoewel ik dus al meer dan 10x in Praag was geweest had ik op dit moment geen idee waar ik was. Al snel bleek, na wat uitzoekwerk, dat mijn hostel helemaal niet in de buurt van het station was en ik ongeveer 3,5 km moest gaan lopen om daar te komen. Op dat moment dacht ik niet aan de metro of andere vervoersmiddelen en begon ik simpelweg te lopen richting het hostel.
Zucht, steun, kreun!! Met 1.5 water in mijn kleine tas en misschien wel 15 kilo op mijn rug liep ik helemaal naar een ander deel van de stad. Zo moest ik onder bruggen doorlopen waar je echt geen hand voor ogen zag en voor je gevoel elk moment iemand om de hoek kon springen! Uiteindelijk bij mijn bestemming aangekomen, te hebben ingecheckt en even snel mijn deodorant te hebben benut besluit ik vrijwel direct om de stad weer in te gaan, hoe moe ik ook was! Helaas viel dit ook nog eens tegen. Ik kon de metro niet gebruiken, de tram snapte ik vrijwel niets van en ook niemand kon mij uitleggen wat de bedoeling was omdat niemand Engels sprak! Natuurlijk blijkt achteraf dat deze metro echt ‘easy’ is om te gebruiken maar op dat moment was ik moe en zag ik er puur tegenop om nog door de stad te lopen en deze te bekijken. Na een kort belletje naar het thuisfront voor eventuele informatie en een antifrustratie peptalk kwam ik eindelijk in de binnenstad. Hoewel ik dus 3km terug had gelopen was het dit gelukkig waard.
Doordat het Pasen was geweest stond het hele plein vol met kraampjes en was er een podium met leuke optredens! Na een tijdje te hebben staan kijken naar de verschillende optredens van de liep ik van het ene naar het andere kraampje. Op deze manier was het prima uit te houden. Vanuit het centrum liep ik langzaam richting het bekende kasteel van Praag. Op de Karelsbrug (Karluv Most) maakte ik een reeks foto’s van alle mensen en de verschillende uitzichten waarna ik vervolgens bij een MacDonalds neerplofte voor een koffie. Na een koffie was ik in principe weer ‘good-to-go’ en besloot ik de klim richting het kasteel maar te maken. Na waarschijnlijk een stuk of 100 traptreden was ik eindelijk boven en tevens, na een kort rondje, ook zo weer beneden. Op dat moment was het ongeveer 6 uur en in principe dus officieel avond. Ik besloot een metro op te zoeken en richting het hostel te gaan. In het hostel stortte ik na de 3 etages te beklimmen op mijn bed neer. Na daar ongeveer een half uur te hebben gelegen besloot ik naar beneden te gaan waar ik, na de blog van die dag op te hebben geschreven, achter een computer kroop om vervolgens de rest van de avond aan mijn blog te werken.
Terwijl ik aan mijn blog werkte en eigenlijk niet meer had nagedacht over Anja haar voorstel kreeg ik ineens een sms’je. Ze had het kunnen regelen! Morgen in Wenen zou ik een dame genaamd Anna ontmoeten, dus ook dat was geregeld! Met dit in mijn achterhoofd en nog een kort Skype gesprek met mijn vriendin had ik genoeg moed om mijn ogen te sluiten en van de volgende dag weer een succes te gaan maken! Helaas moet het verhaal wat achter dit succes schuilt, wachten tot mijn volgende blog..